Nazwa forum

Wymagania egzaminacyjne:
    Test jednokrotnego wyboru, zawsze z odpowiedzią
    Prawo międzynarodowe publiczne - J. Simonides, R. Bieżanek (baza wykładu)

Dokumenty:
1.    Konstytucja RP
2.    Karta narodów zjednoczonych
3.    Statut międzynarodowego trybunału sprawiedliwości
4.    Konwencja wiedeńska o prawie traktatów
5.    Ustawa o umowach międzynarodowych
6.    Rozporządzenie rady ministrów wykonawcze do ustawy o umowach międzynarodowych

Struktura wykładu:
1.    Źródła prawa międzynarodowego publicznego:
a.    Zwyczaj międzynarodowy
b.    Umowa międzynarodowa
c.    Ogólne zasady prawa publicznego
d.    Inne źródła (np. zasada słuszności)
2.    Podmioty prawa międzynarodowego publicznego
a.    Państwo (terytorium, władza, ludność)
b.    Organizacja międzynarodowa, międzyrządowa - (ONZ, WE, Rada Europy)
c.    Watykan
d.    Inne (narody walczące o wolność, pospolite ruszenie, powstańcy, nasciturrus - państwo poczęte, nienarodzone (np. Hong-Kong akonto obiecanej wolności może zawierać umowy międzynarodowe)
3.    Rozstrzygnie pokojowe sporów międzynarodowych
4.    Odpowiedzialność państwa w prawie międzynarodowym (zwyczaj, jeden wyjątek: przestrzeń kosmiczna)
5.    Odpowiedzialność jednostki w prawie międzynarodowym
6.    Użycie siły w stosunkach pomiędzy państwami
7.    Wojna.


Źródła prawa międzynarodowego publicznego

Źródła prawa międzynarodowego publicznego dzielimy ze względu na:
1.    Miękkość/twardość
2.    Formalność/materialność

Źródła miękkie są niemożliwe do egzekucji:
    Deklaracje (ważne!)
    Intencje stron
    Komunikaty ze spotkań ministrów spraw zagranicznych, z konferencji

Prawo miękkie: Powszechna Deklaracja Praw Człowieka, 1948r. - to NIE jest prawo twarde.

Źródła twarde są możliwe do egzekucji:
    Umowy
    Zwyczaj
    Zasady słuszności
    Zasady prawa

Egzekucje PMP wykonuje samo państwo przy pomocy swoich organów (jeśli nie to art. 33 KNZ - pokojowe rozwiązanie konfliktu; skrajnie - interwencja zbrojna)

Z deklaracji nie wynikają żadne prawa.

Źródła materialne:
    Okoliczności i sytuacje, które mogą (ale nie muszą) stać się prawem formalnym (np. dreptanie trawników i potem ustawienie tabliczek "szanuj zieleń")

Źródła formalne:
    Oficjalne, obowiązujące, konkretne prawo

Źródła, jakimi są zwyczaj, umowa międzynarodowa i ogólne zasady prawa są równorzędne.

W PMP nie ma katalogu źródeł. W art. 38 MTS jest jedynie quasi-katalog.

Hierarchia źródeł w PMP nie istnieje. Źródła są sobie równe.
Wyjątkowo hierarchia pojawia się w trzech sytuacjach:
    Pakt Ligi Narodów (jeśli zobowiązania paktu nie godzą się z umową, to pakt działa wyprzedzająco)
    Karta Narodów Zjednoczonych (art. 103; przeważają porozumienia z karty, nie można zawierać umów sprzecznych z kartą)
Traktat północnoatlantycki, Waszyngton, prawo morza, Jamajka, konwencja wiedeńska, pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych (w tych aktach pokazana jest wyższość karty)
    Ius cogens (niedookreślone, brak katalogu, nie wiadomo, które z nich są powszechnie obowiązujące - np. prawa człowieka, prawo do życia), a także normy erga omnes (obowiązujące wszystkich) - chroniące interes wspólny społeczności międzynarodowej (np. zakaz prób z bronią jądrową) - z praktyki wynika, że obowiązują wszystkich, nawet tych, którzy nie przystąpili do traktatu z nimi związanego.

Podział źródeł prawa międzynarodowego publicznego:
    Umowy dwustronne
    Umowy wielostronne
    Umowa powszechna
    Umowa regionalna

    Umowy otwarte (każdy podmiot może przystąpić)
    Umowy zamknięte (przystąpienie pod warunkami)
o    Umowa półotwarta (np. Karta Narodów Zjednoczonych)
o    Umowa półzamknięta

    Umowa równoprawna (równa ilość praw i zobowiązań po obu stronach)
    Umowa nierównoprawna (np. kapitulacyjna)

    Umowy polityczne
    Umowy gospodarcze
    Umowy społeczno-kulturalne
    Umowy graniczne
    Umowy morskie (dotyczące np. połowów)


Zwyczaj międzynarodowy

Zwyczaj międzynarodowy:
Brak jednoznacznej definicji. Nie powstaje żywiołowo - powstaje w czasie.
    Problem powstania zwyczaju (np. kwadrans akademicki)
    Charakterystyczne elementy:
o    Czas (funkcjonuje od kiedyś, nie wiadomo od kiedy)
o    Nie wiadomo kto go wymyślił często
    Wyjątkowo w 1957r. Powstał żywiołowo zwyczaj - sputnik przecina słupy powietrza - przestrzeń kosmiczna jest dobrem wspólnym, niemożliwym do zawłaszczenia; 10 lat później przekształca się w normę pisaną

Suwerenność państwa sięga tak wysoko, jak wysoko to państwo jest się w stanie bronić (Afryka - rzut dzidą)

art. 38 statutu MTS
„1. Trybunał, którego funkcją jest rozstrzygać zgodnie z prawem międzynarodowym przedłożone mu spory stosuje:
deklaracje (?) międzynarodowe, bądź ogólne… (?)”

Do zwyczaju potrzeba:
    Obszar (orzeczenie MTS, że wystarczą dwa państwa) - np. pielgrzymka ubogich do świątyni, kiedy kazano im płacić za przejście przez granicę
    Przekonanie o obowiązywaniu zwyczaju (jak prawo)

Na zwyczaj państwa mogą się powołać jak na umowy międzynarodowe:
    Wojny dorszowe
    Zatoka libijska
    Żywiołowe powstanie powstania

Ustalenie treści normy zwyczajowej:
Wystąpienia przedstawicieli państw, oświadczenia MSZ, korespondencja dyplomatyczna, akty końcowe konferencji

Zmiana i wygaśnięcie normy zwyczajowej:
Zaprzestanie stosowania, kodyfikacja, zawarcie umowy

Ambasador dostaje wykaz ubioru, etc.; nie istnieje akademia ubioru kobiet.

Zwyczaj - zachowanie się podmiotu prawa międzynarodowego publicznego, akceptowane przez inne podmioty, mające miejsce od jakiegoś czasu, na jakimś terenie, z elementem psychologicznym przekonania, że dana reguła zwyczajowa jest prawem.


Umowa międzynarodowa

Umowa międzynarodowa:
Do 1969 (na bazie zwyczaju) i od 1969 (granicą jest konwencja wiedeńska).

Konwencja wiedeńska:
    wejście w życie konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów z 23 maja 1969
    wejście w życie w stosunku do pierwszych trzydziestu pięciu państwa: 27 stycznia 1980
    wejście w życie w stosunku do Polski: 1 sierpnia 1990
    wedle stanu prawnego na 1 października 2006 – traktatem było związanych 107 państw

NIE są stronami konwencji wiedeńskiej o prawie traktaktów m.in.:
USA, Brazylia, Iran, Pakistan (wedle stanu prawnego na dzień 1 października 2006 roku)

Umowa międzynarodowa - definicja:
    „traktat to międzynarodowe porozumienie między państwami, zawarte w formie pisemnej i regulowane przez prawo międzynarodowe, niezależnie od tego, czy jest ujęte w jednym dokumencie, czy w dwu lub więcej dokumentach, i bez względu na jego szczególną nazwę”
(wg. konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, Wiedeń 1969)
    „umowa międzynarodowa oznacza porozumienie między RP a innym podmiotem lub podmiotami prawa międzynarodowego, regulowane przez prawo międzynarodowe, niezależnie od tego, czy jest ujęte w jednym dokumencie czy w większej liczbie dokumentów, bez względu na jego nazwę oraz bez względu na to czy jest zawierane w imieniu państwa, rządu czy ministra kierującego działem administracji rządowej właściwego do spraw, którego dotyczy umowa”
    generalne cechy umowy międzynarodowej:
    w zasadzie dowolność formy
    dowolność ilości dokumentów
    problem instrumentów innych niż umowa międzynarodowa prowadzących do zobowiązań takich jak płynące z zobowiązań umownych

Przykładowy tytuł umowy międzynarodowej:
    traktat przyjaźni, handlowy i praw konsularnych między Rzeczpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, Waszyngton, 15 czerwca 1931
    statut międzynarodowego trybunału sprawiedliwości, San Francisco, 26 czerwca 1945
    protokół włosko-hiszpański, (bmp), 28 listopada 1936(?)

Klauzula wejścia w życie:
Umożliwia wejście w życie, trwanie w czasie i zakończenie bytu prawnego umowy międzynarodowej.
Tyle może być sposobów wejścia w życie umowy ile samych umów. Strony same decydują w jaki sposób umowa wejdzie w życie.
Rozwiązań jest niesłychanie dużo.

Przykłady klauzuli wejście w życie:
    Konwencja wiedeńska o prawie traktatów art.84
("trzydziestego dnia po dniu złożeni trzydziestego piątego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia") - dla każdego państwa ratyfikującego konwencję lub przystępującego do niej po złożeniu 35 dokumentu ratyfikującego lub przystąpienia, konwencja wejdzie w życie trzydziestego dnia po złożeniu przez państwo swego dokumentu ratyfikacyjnego lub …
    Traktat między RP a Ukrainą o dobrym sąsiedztwie... (18 maja 1992r.) - art. 21.1 Niniejszy traktat podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w dniu wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Kijowie.

Klauzula prolongacyjna:
Dotyczy sposobu prolongowania ważności traktatu, który już jest wykonywany. By nie trzeba było powtarzać całej procedury od początku (jeśli nie ma tej klauzuli to od nowa trzeba ratyfikować) - zamieszcza się taką klauzulę.
"obowiązuje przez 10 lat, ulega on następnie automatycznemu przedłużeniu na okresy 5-letni, jeżeli żadna z umawiających się stron nie wypowie go w drodze notyfikacji na rok przed upływem danego okresu obowiązywania" - (Bonn umowa między RP a…)

Klauzula rozstrzygania sporów:
W jaki sposób rozstrzygać spory powstałe w związku z wykonywaniem/interpretacją traktatów.
    Konkordat między stolicą apostolską i RP, 28 lipca 1993r. "układające się strony będą usuwać na drodze dyplomatycznej zachodzące między nimi różnice" - bez arbitrażu!
    Traktat przeciwwojenny (pakt Brianda-Kellogga) "potępiają uciekanie się do wojny celem załatwiania sposób międzynarodowych"
    Konwencja dotycząca statusu uchodźców (28 lipca 1951r.) - "będzie skierowany do międzynarodowego trybunału sprawiedliwości"
    Można ustalić w ten sposób, że spory rozstrzygać będzie arbitraż powołany przez obie strony, lub wskazują istniejący arbitraż i mogą wskazać procedurę postępowania.

Klauzula największego uprzywilejowania:
Obszerna tekstowo.
Występuje nie tylko w umowach gospodarczych i handlowych. Może się zdarzyć w umowie każdego typu.
Jest to dążenie stron do zawarcia jak najkorzystniejszej umowy na jak najkorzystniejszych warunkach.

Przykład:
Jeśli do umowy przystąpi kolejne państwo i wynegocjuje lepsze warunki, niż dotychczasowe państwa to warunki te przechodzą także na państwa, które miały klauzule uprzywilejowania.
Państwo zainteresowane może negocjować wpisanie klauzuli do umowy - ale państwo, od którego to zależy może to warunkować to na wiele sposobów (przez pośredników).

Zależy wyłącznie od tego państwa, które ją daje. Łańcuch uzależnień jest wielki, publicznie nieznany.

Klauzula rewizyjna:
Postanowienie formalno-prawne mówiące w jaki sposób dokonać zrewidowania tekstu umowy międzynarodowej.
    Karta narodów zjednoczonych art. 108 / art. 109
    Poprawki
    Rewizja
Proces rewizji karty jest mocno skomplikowany. Układ sił dziś jest zupełnie inny i prawdopodobnie nikt nie zgodziłby się na nowy tekst Karty.
(nigdy do niego nie doszło)

Klauzula rejestracyjna:
Początkowo rejestry były prywatne, niezobowiązujące

Pakt Ligi Narodów odniósł się po raz pierwszy do rejestru:
    "umowy międzynarodowe muszą być zarejestrowane w Genewie, w sekretariacie generalnym ligi narodów"
    Niezarejestrowana umowa = nieważna umowa

Umowy zaczepno-odporne - na czas konfliktu

Karta Narodów Zjednoczonych:
    Umowy powinny być zarejestrowane najrychlej w ONZ
    Na umowę niezarejestrowaną nie można się powołać przed organami ONZ

Klauzula akcesyjna:
W jaki sposób przystąpić do już istniejącej umowy
    Oddolnie (zainteresowane państwo występuje)
    Odgórnie (organizacja wydaje zaproszenie, np. Rada Europy)

    Zastrzeżenie do umowy międzynarodowej
    Umowy wielostronne
    Pozwala podpisać tekst umowy, mimo, że z niektórymi postanowieniami się nie zgadzamy; po podpisie - "wykluczając…"
    Jest głęboko zawarowane w czasie (do momentu podpisania umowy) i przestrzeni (jeżeli sama umowa na to zezwala, nie można do całości umowy i nie można modyfikować umowy)
    W każdym czasie można się wycofać, ale nigdy nie można do niego powrócić (teoretycznie można wypowiedzieć umowę i podpisać ją jeszcze raz z zastrzeżeniem)
    Można je modyfikować w granicach prawa
    Wobec zastrzeżenia inne państwa mogą zgłosić sprzeciw
    Zastrzeżenie to jednostronne oświadczenie woli państwa w związku z zawieraną umową wielostronną (w związku z wykluczeniem stosowania jakiegoś warunku)
    Podpisuje się "jakieś" zastrzeżenie, by potem móc je zmienić lub rozszerzyć, gdyż do istniejącej umowy zastrzeżeń dodawać nie można.

Węzeł prawny - związek np. pomiędzy państwem zgłaszającym zastrzeżenie, a państwem zgłaszającym sprzeciw do tego zastrzeżenia.

Oświadczenie Skubiszewskiego '89

    Deklaracja do umowy międzynarodowej i oświadczenie do umowy międzynarodowej
    Nie są tak zawarowane jak zastrzeżenia
    Można je złożyć najpóźniej w momencie podpisania

Nieważność umowy (umowa nigdy nie była ważna):
    Błąd
    Podstęp
    Przekupstwo
    Przymus

Skutki umowy nieważnej strony załatwiają między sobą (np. zawierają nową umowę, lub część umowy uznają za ważną, by dokończyć inwestycję).

Ślub konsularny: potrzebne są dokumenty dla konsula, gdyż z każdą stolicą inaczej się to rozwiązuje, spisuje się protokół zdarzenia, wysyła do I USC w Warszawie; nie ma aktu małżeństwa.

Wygaśnięcie umowy (umowa kiedyś była ważna):
    Wygasa z powodów w niej przewidzianych
o    Upływ czasu
o    Ziszczenie się warunku
o    Spełnienie się zadania
    Wygasa z powodów w niej nieprzewidzianych
o    Rebus sixtantibus - zasadnicza zmiana okoliczności; powołać się na to mogą tylko podmioty prawa międzynarodowego publicznego
Nigdy nie można się powołać na tę zasadę w stosunkach granicznych (Konwencja Wiedeńska) - chyba, że OBA państwa chcą coś zmienić i robią to ZGODNIE).

Depozytariusz umowy międzynarodowej:
    Stosunki wielostronne
    Przy umowach 2-stronnych uważa się, że oba dokumenty są oryginałami; ważniejszą stroną dla państwa jest lewa - w jego języku i z jego podpisem; po prawej druga strona
    W wielostronnych umowach oryginał jest tylko jeden i trzyma go depozytariusz (rząd jakiegoś państwa, organizacja międzynarodowa) - decydują o tym państwa
    Funkcja depozytariusza:
o    Trzyma oryginał
o    Sprawdza podpisy
o    Informuje o stanie prawnym
o    Przyjmuje nowe państwa
o    Przyjmuje zastrzeżenia i sprzeciwy
    Najwięcej umów jest w ONZ.

Zobowiązania pomiędzy państwami powstają nie tylko na podstawie umów międzynarodowych.
Inne instrumenty, prowadzące do powstania zobowiązań między państwami (spowodowane przyspieszeniem stylu życia i potrzebą zawierania szybkich zobowiązań):
    Różnego rodzaju noty dyplomatyczne, listy dyplomatyczne - ich wymiana powoduje nawiązanie węzła prawnego (nota dyplomatyczna, memorandum) - wyłuszczenie spraw, o które chodzi, podpis, wymiana - jest datą nawiązania węzła prawnego (po otrzymaniu noty /cytat/ (pisemnej lub werbalnej) w dniu… postanawiam…) - nie są typową umową zgodnie z konwencją o prawie traktatów, nie jest rejestrowana, odbiega formą od umowy; jednak prowadzi do zobowiązań; może być zmieniony w umowę, ale państwa raczej tego nie chcą

Ponad połowa zobowiązań Polski w ostatnich 30 latach to zobowiązania płynące z innych instrumentów niż umowa międzynarodowa. Zgodnie z prawem, legalnie, ale innych niż umowa międzynarodowa. Można je również łatwiej rozwiązań. Ich minusem jest to, że nie ma nad nimi kontroli parlamentarnej. Nie są zwykle publikowanie (żadna kontrola społeczna, lub minimalna kontrola społeczna).

Polska praktyka traktatowa:
W literaturze prawa międzynarodowego publicznego brak jest dowodów na to aby Polska była związana jakimiś traktatami wielostronnymi przed 1918 rokiem. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku Polska nie przejęła drogą sukcesji ani jednego traktatu z tych, które podpisały państwa zaborcze. W tej sytuacji sytuację prawną Polski można określić jako tabula rasa. Polska zatem rozpoczęła współpracę międzynarodową z niezapisaną kartą i sama byłą twórcą swoich stosunków traktatowych. Pierwszym traktatem, którym Polska związała się jest traktat wersalki między głównymi mocarstwami sprzymierzonymi i stowarzyszonymi…
Traktat wersalski postanawiał w art. 295, że jego podpisanie przez Polskę automatycznie oznacza podpisanie i ratyfikację:
    Konwencji w sprawie opium podpisanej w Hadze 23 stycznia 1912 roku
    Protokołu trzeciej konferencji w sprawie opium podpisanego w Hadze 25 czerwca 1914 roku
Były to zatem dwa pierwsze traktaty, którymi Polska się związała.

Obowiązek przyjęcia i ratyfikacji w ciągu roku od traktatu wersalskiego.

Początki procedury akceptowania traktatów po odzyskaniu niepodległości:
    Zatwierdzenie i zgoda sejmu w formie ustawy z jednoczesnym upoważnieniem Naczelnika państwa do ratyfikacji traktatu (J. Piłsudski)
Ewolucja sposobu zawierania traktatów podstawowe "kamienie milowe" w sprawie:
    Mała konstytucja - 20 lutego 1929
    Konstytucja marcowa 17 marca 1921
    Konstytucja z 1935
    Konstytucja z 1947
    Konstytucja z 1952
    Konstytucja z 4 kwietnia 1997
    Ustawa o umowach z 14 kwietnia 2000
    Rozporządzenie RM o wykonaniu ustawy o umowach z 18 sierpnia 2000

Wraz z traktatem wersalskim Polska podpisała traktat między głównymi mocarstwami sprzymierzonymi i stowarzyszonymi z Polską (Wersal, 28 czerwca 1928) – ten zaś w art. 19 postanawiał, że Polska w ciągu 12 miesięcy zobowiązuje się przystąpić do międzynarodowych konwencji wymienionych w aneksie pierwszym
Były to następujące traktaty wielostronne:
    międzynarodowa konwencja telegraficzna (St. Petersburg 10-22 lipca 1875)
    regulamin służby międzynarodowej i taryfy ustalone przez międzynarodową konferencję telegraficzną w Lizbonie (11 czerwca 1908)
    konwencja radiotelegraficzna (5 lipca 1912)
    konwencja i porozumienia dotyczące kolei (14 października 1890)
    porozumienie z 15 maja 1886 o sposobie zamykania wagonów mających przejść przez komorę celną
    porozumienie z 15 maja 1886 o jednolitości technicznej dróg i materiału kolejowego
    konwencja sanitarna (3 grudnia 1903)
    konwencja o zakazie pracy nocnej kobiet zajętych w przemyśle (26 września 1906)
    konwencja o zniesieniu używania białego fosforu przy fabrykacji zapałek (26 września 1906)
    konwencja o ściganiu handlu żywym towarem (18 maja 1904)
    konwencja o zakazie publikacji przeciwnych moralności (4 maja 1910)
    międzynarodowa konwencja paryska (20 marca 1883) o ochronie własności przemysłowej
    międzynarodowa konwencja berneńska o ochronie utworów literackich i artystycznych (9 września 1886)
W aneksie drugim zobowiązano Polskę do przyjęcia:
1.    porozumienia madryckiego o zakazie fałszywego podawania pochodzenia towarów (14 kwietnia 1831)
2.    porozumienia madryckiego o międzynarodowym rejestrowaniu znaków fabrycznych (14 kwietnia 1891)

Zastrzeżenia i sprzeciwy do traktatów w polskiej praktyce od 1918 do 1989 roku:
o    W okresie międzywojennym Polska zgłosiła zastrzeżenia do 5 traktatów:
    protokół o klauzulach arbitrażowych, Genewa, 24 września 1923
    konwencja o zwalczaniu przemytnictwa towarów alkoholowych, Helsingfors, 19 sierpnia 1925
    konwencja w sprawie jednolitej ustawy o wekslach tarasowanych i własnych, Genewa, 7 czerwca 1930
    konwencja w sprawie jednolitej ustawy o czekach, Genewa, 19 marca 1931
    konwencja dla ułatwienia międzynarodowego obiegu filmów mających charakter wychowawczy, Genewa, 11 października 1933
o    W okresie od 1945 do 1987 roku Polska złożyła zastrzeżenia do 43 traktatów
    pierwszy to konwencja o przywilejach i immunitetach organizacji wyspecjalizowanych, Nowy Jork 1947
    43-ci to konwencja o międzynarodowych przewozach kolejami, Berno, 9 maja 1980
    zdecydowana większość zastrzeżeń dotyczyła wyłączenia klauzul sądowych lub arbitrażowych

Składane zastrzeżenia w omawianym okresie można podzielić na dwie kategorie:
    pierwsza dotyczyła ściśle określonych postanowień traktatów (np. odmowa korzyści płynących z konwencji o jeńcu wojennym, tym którzy popełnili zbrodnie wojenne lub zbrodnie przeciwko ludzkości)
    druga dotyczyła traktatów jako całości, ale w sposób zgodny z tekstem traktatów

Zgodnie z ówcześnie obowiązującym Polskę prawem zwyczajowym (konwencja wiedeńska o prawie traktatów wchodzi w życie w stosunku do Polski dopiero w 1990 roku) zastrzeżenie składano przy ratyfikacji, przyjęciu i przy przystąpieniu do traktatu.
W większości przypadków polskie zastrzeżenia przyjęte w sposób milczący co powoduje, że w stosunkach z tymi stronami traktat obowiązuje w postaci zmienionej przez polskie zastrzeżenie.

W przypadku 4 traktatów, które w swej treści umożliwiały składanie zastrzeżeń, a do których Polska złożyła zastrzeżenia, spotkały się one z 12 sprzeciwami kwalifikowanymi, i tak:
o    konwencja w sprawie praw politycznych kobiet – sprzeciwy złożyły Kanada, Tajwan, Dania, Etiopia, Norwegia, Pakistan, Szwecja, Izrael
o    konwencja o ułatwieniach celnych – sprzeciwy złożyły Włochy, Szwajcaria
o    Protokół dodatkowy do w/w konwencji dotyczący przewozu materiałów propagandy turystycznej – sprzeciw złożyła Szwajcaria

Ponieważ sprzeciwy miały charakter kwalifikowany pomiędzy tymi państwami a Polską nie doszło do nawiązania węzła prawnego (niektóre sprzeciwy trudno jednak zakwalifikować czy są kwalifikowane czy zwykłe). Traktaty te zawierały w swej treści możliwość składania zastrzeżeń.

Sprzeciwy do polskich zastrzeżeń złożyły:
1.    konwencja o przywilejach i immunitetach organizacji wyspecjalizowanych – Wielka Brytania
2.    konwencja o zapobieganiu i karaniu zbrodni ludobójstwa – Austria, Belgia, Brazylia, Tajwan, Kuba, Ekwador, Grecja, Holandia, Wielka Brytania
3.    konwencja genewska o polepszeniu losu rannych i chorych w armiach czynnych – Stany Zjednoczone Ameryki Północnej
4.    konwencja genewska o polepszeniu losu rannych, chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu – Stany Zjednoczone Ameryki Północnej
5.    konwencja genewska o traktowaniu jeńców wojennych – Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Wielka Brytania, Australia, Nowa Zelandia, Barbados
6.    konwencja genewska o ochronie osób cywilnych podczas wojny – Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Wielka Brytania, Australia, Nowa Zelandia, Barbados
7.    konwencja o morzu pełnym – Australia, Dania, Fidżi, Japonia, Madagaskar, Holandia, Tajlandia, Tonga, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone Ameryki Północnej

Problem sukcesji państw w odniesieniu do zastrzeżeń i sprzeciwów wobec nich i to w odniesieniu do sprzeciwów kwalifikowanych i sprzeciwów zwykłych.

Ogólne zasady prawa międzynarodowego
art. 38 statutu MTS
„ogólne zasady prawa uznane przez narody cywilizowane”.


Ogólne zasady prawa

Statut MTS art. 48 - umowy, zwyczaj, ogólne zasady prawa uznane przez narody cywilizowane

Interpretacja postanowień Karty Narodów Zjednoczonych:
Podstawowe cele i zasady działania organizacji; i te zasady traktuje się jako ogólne zasady prawa - quasi-katalog zasad.
Z orzeczeń MTS też można wyinterpretować pewne zasady.

    Zasada suwerennej równości (złamana w KNZ?)
    Dobra wiara przy wykonywaniu zobowiązań
    Załatwianie sporów w sposób pokojowy
    Powstrzymanie się od użycia lub groźby użycia siły
    Pomoc organizacji w każdej akcji podjętej zgodnie z Kartą
    Państw, które nie są członkami organizacji winny się zachowywać zgodnie z tymi zasadami
    Zakaz interwencji w wewnętrzne sprawy państw

Ad. 1 - Zasada suwerennej równości
Chodzi o równość głosu dużego i małego państwa; państwa z dużym i małym wkładem (np. w UNESCO). Dyskusja czy z tej zasady nie możnaby naruszyć na rzecz głosowania ważonego.
Zmiana sposobu głosowania wywraca cały porządek narodów zjednoczonych - mocarstwa nie chcą się na to zgodzić w obawie przez zmianą karty - w efekcie czego może być problem z ustaleniem nowego tekstu karty.
W ONZ głosuje się tylko ZA lub PRZECIW - nie liczy się wstrzymujących i nieobecnych. Quorum - suma ZA i PRZECIW (w efekcie czego - wszyscy pilnują, żeby nie przeoczyć głosowania).
Głosowanie:
    Zwykła większość (50% +1) - quorum różne
    Większość kwalifikowana (każda inna, niż zwykła większość) - quorum różne
    Ważone - podniesienie ręki to więcej, niż jeden głos - uzależnione od wkładu (np. finansowego), używa się algorytmów do ustalenia liczby punktów - jest to głosowanie jednokrotnie ważone
    Dwukrotnie ważone - oprócz zdobycia określonej liczby punktów potrzeba jeszcze (zwykle) ludności (np. 70% Europy muszą tworzyć państwa, które składają wymagane punkty)

Obok ONZ stworzyć organ pracujący nad podziałem budżetu, niebędący organem ONZ - w którym wprowadzić dwukrotnie ważone głosowanie.

Ad. 7 - Zakaz interwencji w wewnętrzne sprawy państw
Nie ma definicji państw człowieka, takiej, na którą godziłby się świat. Nie wiadomo które prawa są bezwzględnie obowiązujące. Nie wiadomo jaka jest granica władzy państwowej, która mogłaby zawieszać określone prawa człowieka.
    Nie wiadomo w jakim momencie zareagować (ile ludzi musi zginąć?)
    Kto ma reagować? (ONZ nie ma własnego wojska ani własnych pieniędzy na opłatę wojska - składki członkowskie idą na funkcjonowanie tej organizacji)
    Kto za to zapłaci?

Ad. 6 - Państw, które nie są członkami organizacji winny się zachowywać zgodnie z tymi zasadami
KNZ łamie tę zasadę wpisem, że państwa członkowskie ZAPEWNIĄ, by państwa nieczłonkowskie..?


Podmioty prawa międzynarodowego publicznego

    Państwo
    Organizacja międzynarodowa międzyrządowa (pozarządowe nie są podmiotami prawa)
    Watykan

    Podmiot pierwotny - powstaje samo z siebie
Brak dokumentu, który stwierdzałby cechy charakterystyczne państwa, obowiązuje więc tylko praktyka i zwyczaj - co za tym idzie uznanie (przez inne twory)
    Suwerenność (brak definicji) - nigdy nie dodaje się tego przymiotnika w dokumentach, z braku definicji
    Stare państwa - "zakłada się, że były od zawsze"
    Trudno określić moment, w którym państwo staje się państwem
    Wspólnoty europejskie na początku lat '90 - chciały stworzyć dokument definiujący państwo - brak zgody na twardy dokument prawa międzynarodowego publicznego - pojawia się więc dezyderat - sugestia, jaki twór można uznać z państwo; praktyka pokazała, że nikt nie trzymał się jednak tych zasad (przykład: Chorwację za państwo uznały Niemcy)
    Czas uznania tworu za państwo - trudny do ustalenia, "odpowiedni czas"
    Brak wspólnego mianownika w sprawie, indywidualizm
    Przykład Panamy - budowa kanału, ludność z pobliża ogłasza się państwem, USA to uznaje, potem Panama przystępuje do kolejnych organizacji międzynarodowych
    Przykład ZSRR - rozpad, państwa ustalają swoją państwowość, granice, etc., zostały uznane za państwa, poza Czeczenią
    Uznanie Chorwacji za państwo przez Niemcy - za wcześnie, powstały wątpliwości czy nie ma w Chorwacji kontaktów współpracowników Hitlera
    Zbyt wczesne uznanie może budzić podejrzenia, zbyt późne również
    Suwerenność - próba zdefiniowania - (szkoła warszawska, kompilacja) - jest to prawo pierwotne nie-nadane do podejmowania w zasadzie ostatecznych decyzji w sprawach zewnętrznych i wewnętrznych (całowładność i samowładność) ("w zasadzie ostatecznych" - zawsze można się cofnąć)